Osoby starsze przez wiele lat były zachęcane do wczesnej dezaktywizacji zawodowej. Wiele z nich przeszło na emeryturę nim zdążyło się zestarzeć. W Polsce odpływ z siły roboczej do bierności zawodowej był wspierany przez procesy restrukturyzacyjne i przestarzałe kwalifikacje osób starszych, przekonanie o stałej liczbie miejsc pracy dostępnych w gospodarce czy możliwości skorzystania z zasiłków / świadczeń przedemerytalnych lub przejścia na wcześniejszą emeryturę. Procesy wczesnej dezaktywizacji zawodowej stały się problematyczne przy silnie postępującym procesie starzenia się społeczeństwa, niskim współczynniku dzietności i odwracaniu się piramidy demograficznej. Obecnie w okresie niskich stóp aktywności zawodowej każdy pracownik jest na wagę złota.
Głównym celem projektu badawczego jest analiza ścieżek przywiązania do rynku pracy, które prowadziły do bierności zawodowej w późnym wieku za pośrednictwem powiatowych urzędów pracy. Obserwujemy historie aktywności zawodowej wszystkich osób urodzonych między 1940 a 1965 r., które doświadczyły choć jednego okresu bezrobocia rejestrowanego i wyrejestrowały się z urzędu pracy między 1990 r. a 2017 r. z powodu:
- rozpoczęcia pobierania emerytury;
- rozpoczęcia pobierania renty;
- rozpoczęcia pobierania zasiłku / świadczenia przedemerytalnego;
- osiągnięcia minimalnego wieku emerytalnego
oraz porównujemy je do wszystkich pozostałych osób z tych samych kohort urodzeniowych.