Wasza Magnificencjo, zwracam się z pytaniem dotyczącym skomplikowania procedury odbywania praktyki zawodowej. Od prawie roku pracuję w firmie, która jest gotowa wystawić stosowne zaświadczenie o odbyciu praktyki zgodnie z kierunkiem studiów. Niestety, z uwagi na wewnętrzną politykę organizacji, nie ma możliwości podpisania umowy trójstronnej z uczelnią, mój pracodawca nie praktykuje zawierania tego typu umów. Od tego czasu zdecydowanie spełniłam wymagany czas trwania praktyki. Próbując przejść przez obowiązującą w SGH procedurę, spotkałam się z dużymi utrudnieniami. W porównaniu z praktykami na Uniwersytecie Warszawskim (gdzie w wielu przypadkach wystarczy zaświadczenie lub raport z praktyk), model obowiązujący w SGH jest znacznie mniej elastyczny. Dlaczego SGH nie daje studentom możliwości zaliczenia praktyki na podstawie faktycznie wykonanej pracy i merytorycznego sprawozdania? Problemem jest sama forma dokumentu, którą SGH przedstawia do podpisu. Działy prawne firm podchodzą do niej z rezerwą, dokument budzi wątpliwości co do zakresu odpowiedzialności, interpretacji obowiązków oraz struktury prawnej relacji uczelnia-firma. Tego typu problemy (zakończone finalnie pozytywną decyzją lub też nie) słyszałam wielokrotnie od znajomych studentów. W efekcie wielu pracodawców reaguje ogólną niechęcią na samą propozycję podpisania takiej umowy, bez względu na to, jak chętni są do współpracy w innej, mniej sformalizowanej formie. Spodziewam się w odpowiedzi argumentu o konieczności rzetelnego sprawdzenia, czy praktyka rzeczywiście miała miejsce i była zgodna z kierunkiem. Jednak trudno mówić o rzeczywistej weryfikacji, skoro regulamin dopuszcza zaliczenie praktyk na podstawie prowadzonej działalności gospodarczej, gdzie w ramach JDG student de facto sam sobie wystawia „potwierdzenie”.